Refleksja po 'Charlie Hebdo'

 

Rys. P. Turek (ja dodalam napis Charlie Hebdo)

Po ostatnich atakach na karykaturzystow gazety Charlie Hebdo zaczelam sie glebiej zastanawiac nad wolnoscia slowa i prawem (?) do wysmiewania sie z ludzi, ich obyczajow i wierzen. Nigdy wczesniej sie nad tym nie zastanawialam. Nie obchodzilo mnie kto sie z kogo wysmiewa. Czasem pewnie tez na swoj sposob sie z kogos/czegos wysmiewalam. Z czegos, co dla kogos jest sprawa powazna. Teraz uruchomil sie we mnie proces rozmyslan nad tym, co sie wydarzyo. Dlaczego? Czy mozna bylo tego uniknac? I wreszcie, czy jest sens w takich szyderstwach? Szyderstwo ma znaczenie pejoratywne, a szyderca nie kojarzy sie z zyczliwoscia. Tego typu karykatury i osmieszanie przypominaja mi bullying, przesladowanie, dokuczanie czy obgadywanie. 

Jaki jest cel karykatur? 

Karykatura (wł. caricatura) – przedstawienie osoby, wydarzenia lub przedmiotu, które cechuje się przesadą w oddaniu charakterystycznych elementów, właściwości, cech. Karykatura uwydatnia te cechy zwykle w celu ośmieszenia danej osoby, zjawiska itd. [wikipedia]

„[...] zwykle w celu osmieszenia danej osoby, zjawiska itd.” – to bylby cel.

Osmieszac wyglad (gruby, chudy, z odstajacymi uszami, bez nogi...) to okrutne i podczas gdy my sie smiejemy, ta osoba, byc moze, ociera sie z tego powodu o depresje. Cechy charakteru (skapstwo, spoznialstwo itd.) o ile nie osmiesza sie tu konkretnej osoby tylko ceche ogolnie, to nie widze nic w tym zlego. W koncu styl, upodobania, przekonania, religia. To juz sa sfery prywatne. O gustach sie nie dyskutuje, a wszelkiego rodzaju poglady, w tym religijne, mozemy przeciez omawiac w merytorycznych wypowiedziach i konstruktywnych dyskusjach.

Czy karykaturami lub innym sposobem osmieszenia mozemy zmienic czyjes maniery, poglady, wierzenia?

Bo chyba o to osmieszajacym chodzi, zeby ich „ofiary” dostrzegly swoje wady, ulomosci, zbladzenia i zmienily sie.

Czy naprawde osmieszeniem, mozna kogos przekonac do swojej prawdy?

Czy nie lepiej powazne sprawy wyjasniac na powaznie? O ile lepsza w probie zrozumienia drugiej strony jest kulturalna dyskusja oparta na dobrych argumentach, niz nedzna karykatura czy drwina?

Zastanawiam sie dlaczego mamy prawo osmieszac drugiego czlowieka? Kto na tym korzysta? I czy jest z tego wiecej pozytku niz szkody? Bo wydaje mi sie, ze raczej wiecej szkody niz pozytku.

Po tych moich przemysleniach dochodze do wniosku, ze karykatura w takim wydaniu, to tania rozrywka dla glupcow. Ludzie maja ubaw, karykaturzysci pieniadze i rozglos, a ofiary? Albo cicho znosza upokorzenia albo probuja oczyscic swoje dobre imie albo jesli maja juz tego wszystkiego dosc a do tego maja tendencje psychopatyczne, wybuchaja i odpowiadaja agresja. 

Tak wiec osmieszanie jest krzywdzeniem i moim zdaniem nie powinno byc na to przyzwolenia.

A ten kto osmiesza jest wredny i okrutny i to jego zachowanie powinno sie pietnowac.

"Złośliwość może mieć różny ciężar gatunkowy. Zawsze jest zachowaniem niewłaściwym. Nie przystoi zatem osobie dobrze wychowanej. W wielu przypadkach plami honor: może być zachowaniem niegodnym lub obraźliwym. " [savoir-vivre.com.pl] znalezione tutaj.

(Atakow oczywiscie nie popieram. Nie maja one nic wspolnego z prawdziwym, pokojowym islamem, tak jak zachowanie Breivika nie ma nic wspolnego z prawdziwym przeslaniem chrzescijanstwa.)